Temmuzdan beri elleri üşüyor . Elleri hep ceplerindeydi . Bir matruşka misali sallanıyordu caddelerde . Herkesi ona benzetiyordu . Ama kimseye bakamıyordu istemiyordu sadece ona benzeyen insanları istiyordu . Temmuzdu ve elleri üşümeye başlamıştı .
Hüzün kol geziyordu sokaklarda . Yağmur fakiri evsizi ıslatıyordu zengine ise zevk veriyordu . Hani yağmur herkese eşit yağar derler ya ; tamamen yalan . O yokken yağan yağmur içini acıtır insanın . O yokken yağan yağmurun tek anlamı ertesi güne yakalanan lanet bir zatüre ! Hüzün kol geziyordu . Adam bitmek bilmeyen sigarasını içmekten bıkmıyordu .Hayır yağmur onun için basit bir zatüre değildi . Ağladığı belli olmasın diye yağmurları bekliyordu aslında . O zaman kimse anlamıyacaktı . Hüzün kol geziyor sokaklarda ve sensiz geçen dakikalar tek tek düşüyordu kum saatinin fanusundan . Söyle sen beklendikçe imkansızlaşır mısın ? Şimdi Aralık oldu . Temmuzdan farkı yok . Biliyor musun aslında hiç bir ayın Temmuzdan farkı yok ! .
Hüzün kol geziyordu adamın kalbinin en derinlerinde . Sigarası söndü adımlarını hızlandırdı . Kırmızı gördüğü her insanı oymuşçasına seçmeye çalıştı . Onun olmadığını bildiği halde . Ardından koluna taktı yalnızlığını . Kalabalıkta kayboldular . Ve hüzün yine kol geziyordu bu özlem sahnesinde ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder