Şimdi herkes gözlerime bakıyor . Projenin bitmiş halinin son raporunu bekliyorlar .Aslında o çoktan bitti , her zamanki gibi dünden kalmayım gözlerim yorgun bakıyor ve sakallarım batıyor .Önümdeki beşinci fincan kahvenin yarısındayım . Kafamın içinde sütten kesilmiş carcar ağlayan milyonlarca bebek var . Bu hiç sempatik değil . Burda Simone yok . Ben varım . Kahve bardağım var , maam var , yerlerde sayamadığım buruşturulmuş kağıtlar var .
Kısık sesli bir ses ile hoparlörden Bob Dylan'dan "Knockin' on Heavens Door" şarkısının eşliğinde aılmaya çalıştığım saatlerin birinde ben yine kalemim ile sevişiyorum . Botlarım kirli . Gömleğimin altındaki tişört sanki derim olmuştu üzerimde . Gömleğim terlemiş . Ayılmak bu kadar zor mu ? Ayık kafa ile yazmazdım hiç ama şu an yazıyorum . Belkide hala sarhoşum . Senelerdir rüyalarımı hatırlamıyorum . Ama özgürüm .Sıçana kadar içtikten sonra "dur bu kadar fazla yeter içtin " diyen bir parazit yok .Yan ve karşı masada harıl harıl çalışan insanlar var ."Durun ben daha ayılmadım bekleyin !" Yendim , kazandım ve şimdi masamın başındayım . Bir şey var ? Mutlu olamıyorum bir şey var ? içimde eksik kalan bir şey var .Bir şeyler eksik bir " bi bokluk var bu işte". Bulamadım. Eski bir gramfon gibi hissediyorum , sesim hala kısılıyor . Bir ayın acısı çıktı mı? İçki olarak belki evet ama yine de eksik olan bir şey ..
Gözlerim daha da uyuşmaya başladı . Yazacak halim kalmadı . Bu kadar çabuk yorulmazdım ben , bu kadar çok geçmezdim kendimden . Ama daha iyi duyuyorum artık . Geliyor kulaklarıma eski bir plaktan çalan bir şeyleri hatırlatan ; Zeki Müren söylüyor , "şimdi uzaklardasın"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder